۳۰تیرماه سالروز شرکت لشگر ۲۷ محمد رسول الله(ص) در مرحله سوم از مراحل پنجگانه عملیات رمضان است. تیپ ۲۷ پس از بازگشت از سوریه برای حضور در این عملیات آماده شد.بعد از ربوده شدن حاج احمد متوسلیان در لبنان مسئولیت تیپ ۲۷ محمد رسول الله(ص) به محمد ابراهیم همت واگذار شد. و این تیپ به فرماهندهی همت توانست در مرحله سوم عملیات رمضان حضور پیدا کند. سعید قاسمی جانشین واحد اطلاعات عملیات تیپ ۲۷ محمد رسول الله در آن ایام پیرامون عملکرد این تیپ در مرحله سوم رمضان روایت می‌کند که شرح آن در ماه همراه بچه‌هاست آمده. او می‌گوید:............
حرف یار
اخبار شهرستان شهریار، مهدویت، شهدا، آموزشی، فراماسونری، طب سنتی و اسلامی، در مکتب ائمه و بزرگان
با
ربوده شدن احمد متوسلیان در لبنان، مسئولیت خطیر فرماندهی تیپ ۲۷ از جانب
فرماندهی کل سپاه، به محمدابراهیم همت واگذار شد. این اتفاق هم زمان بود با
اعلام دستور فرمانده کل سپاه؛ مبنی بر بازگشت این تیپ به ایران و حضور در
عملیات برون مرزی رمضان که درمنطقه جنوب آغاز شده بود. به رغم تمامی
مشکلات، با فرماندهی محمد ابراهیم همت تیپ ۲۷ محمد رسول الله(ص) در مرحله
سوم عملیات رمضان حضور پیدا کرد.
از جمله دغدغه‌های همیشگی همت، استفاده حداکثری از عناصر نخبه تیم‌های شناسایی در واحد اطلاعات – عملیات تیپ ۲۷،کاستن از میزان تلفات و افزایش ضریب لطمات وارده بر دشمن، خصوصا طی دوران فرماندهی او، بر این یگان مانوری و همیشه خط‌شکن سپاه بوده است. بخشی از بیانات شهید همت که در جمع کادرهای اطلاعاتی تیپ ۲۷ پس از خاتمه مرحله سوم عملیات رمضان، ایراد شده‌اند، منتشر می‌شود.
عنصر اطلاعات – عملیات صبح تا شب باید دوربین روی چشم او باشد
مگر
می شود کسی نام سردار خیبر را نشنیده باشد. سردار حاج محمدابراهیم همت نه
تنها برای اهالی جبهه و جنگ بلکه برای تمامی افرادی که خون ایرانیت و
اسلامیت در رگ های آنها جریان دارد چهره ماندگاری است که تا ابد در تاریخ
این مرز و بوم باقیست. لطافت و مهربانی با چهره این انسان در هم آمیخته شده
است. با این حال در عملیات نظامی به مانند یک فرمانده عالیرتبه عمل می کرد
و همین باعث شده بود تا بچه بسیجی ها عاشق سینه چاک او باشند.
خاطرات زیادی از ایشان نقل قول شده است. اما شاید آنچه که تا به حال کمتر مورد بررسی قرار گرفته توقیف(بخوانید بازداشت) شهید همت بوده که در این مطلب منتشر می شود. این خاطره در کتاب «ماه همراه بچه هاست» که به کوشش استاد عزیز گلعلی بابایی منتشر شده است:
به دلیل بروز اختلاف نظر تخصصی میان ارتش و سپاه در مورد انتخاب منطقه عملیاتی والفجر مقدماتی و غالب شدن نظر فرماندهی کل سپاه، بلافاصله پس از ناکامی در این عملیات، فرماندهی نیروی زمینی ارتش، طرح انجام عملیات در محور جَبَل فوقی و جبال حَمرِین را مطرح کرد. ارتش قبلا هم این منطقه را در جریان عملیات والفجر مقدماتی به عنوان جایگزین منطقه فکه – چزابه پیشنهاد کرده بود. لذا، وقتی عملیات والفجر مقدماتی با «عدم الفتح» مواجه شد، فرماندهی نیروی زمینی ارتش ابتکار عمل را در دست گرفت و طرح مورد نظر خود را ارائه کرد. فرماندهان سپاه هم که به لحاظ عدم موفقیت در عملیات قبل دچار انفعال شده بودند، با وجود مخالفت شان با این طرح، بنا به دستور فرماندهی کل سپاه، هیچ واکنشی از خود نشان ندادند.
مسئله بسیار مهم هنگام مطرح شدن این طرح، که با میدان داری فرماندهان نیروی زمینی ارتش همراه بود، انتخاب عنوان کلی «آتش به جای خون» برای این مانور بود که با واکنش اعتراض آمیز برخی فرماندهان عملیاتی سپاه، از جمله محمد ابراهیم همت روبه رو شد و برخی دیگر نیز، به دلیل شرایط خاص، سکوت کردند.
محسن رضایی میرقائد؛ فرمانده ی کل وقت سپاه، که خود در آن جلسه چالش برانگیز حضور داشت، درباره این واقعه و تبعات آن برای همت، سال ها پس از ختم جنگ، گفته است:
امیر سرتیپ دوم «سیاوش مشیری» از خلبانان دوران دفاع مقدس بوده و هم اکنون در دفتر مطالعات علمی و پژوهش‌های استراتژیک نیروی هوایی مشغول به فعالیت است. در سالروز شهادت سرلشکر خلبان «عباس دوران» طی گفت‌وگویی با فارس رشادت‌های این خلبان شهید را روایت می‌کند.
* اعزام از پایگاه هوایی بوشهر به پایگاه شهید نوژه
شهید دوران در آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، در پایگاه هوایی بوشهر مستقر بود؛ سال دوم جنگ، به دلیل تغییر و تحولات، او به همراه دیگر همرزمان از جمله شهید یاسینی و شهید خلعت‌بری از پایگاه بوشهر به پایگاه هوایی شهید نوژه همدان آمدند و آنجا با شهید عباس دوران آشنا شدم.
این تغییر و تحولات هم به دلیل تنوع اهداف رژیم بعث عراق بود؛ در این راستا پایگاه هوایی بوشهر و پایگاه هوایی شهید نوژه همدان نیز با توجه به موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی، برخی از خلبانان این دو پایگاه را جابجا کردند.
عکسی که می بینید، رزمنده ای بسیجی را در سال های دفاع مقدس، نشان می دهد. این عکس در مناطق عملیاتی خوزستان گرفته شده است و بسیجی خاکی پوش، به رسم مولایش “عباس بن علی”(علیه السلام) عازم تهیه آب مصرفی واحد خود است.بر بازوی راست این بسیجی، بازوبندی با عنوان “زائران کربلا” بسته شده است و بر اندام رشیدش، جای خالی یک پا، در همان نگاه اول، خودنمایی می کند.
احتیاجی به تاکید نیست که وضعیت جانبازی این رزمنده، در حالت طبیعی باعث می شود که او از تمام اموری اینگونه و چه بسا از حضور در جبهه های جنگ، معاف گردد اما بسیار بودند بسیجیانی چون او که هیچ گاه اجازه نمی دادند، زخم های جنگ و محدودیت های جانبازی، آنان را از فعالیت های جاری شان در جبهه های نبرد باز دارد و نمادی می شدند از “همت بسیجی”. کم نبودند جانبازانی از این دست که در جبهه های جنگ حاضر شده و در نهایت شربت شهادت نوشیدند. شاید هم این تصویر، متعلق به شهیدی باشد که او را نمی شناسیم. هر چند که اگر خواسته باشیم حق مطلب را ادا نماییم، باید صادقانه اعتراف کنیم که بسیجیان را تنها امامشان شناخت. همان امامی که این بسیجی نیز عکسی از او را بر سینه اش نصب کرده است. همو که افتخار می کرد که خود یک بسیجی است.
منبع : جهان نیوز
هنوز فروردین ۶۷ به نیمه نرسیده بود که دشمن مقر گردان تخریب در شهر بیاره عراق رو بمباران شیمیایی نمود و تمام بچه‌های گردان و شهید ناصر اربابیان که فرمانده بچه‌ها بود به شدت مصدوم شد.
او از ناحیه چشم، پوست و ریه به شدت آسیب دید و در بیمارستان لقمان و بقیه الله تهران بستری شد. شدت صدمات به حدی بود که می بایستی ماه‌ها در بیمارستان بستری و تحت نظر باشد. اما حاج ناصر نگران گردان بود. او می‌دانست که بهم خوردن سازمان رزم گردان تخریب یعنی زمین‌گیر شدن لشگر سیدالشهداء(ع).
او و همسنگرانش به شهیدان نوریان و زینال الحسینی فرماندهان شهید گردان قول داده بودند که تا زنده اند نگذارند تخریب از نیروهای عملیاتی خالی بمونه.
لذا با همه صدماتی که دیده بود خودش رو به جبهه رسوند و این عزیز با همان حالت مصدومیت در حالی که چشمانش به شدت به نور حساس شده بود و از سوزش تاول‌ها و سرفه‌های پی درپی رنج می‌برد در اردیبهشت ماه سال ۶۷ مجددا به جبهه برگشت و بچه‌های تخریب سازماندهی شدند و در مین گذاری روی ارتفاعات مشرف به شهر ماووت شرکت کردند.
مقر الوارثین-ایستاده از چپ چهارمین نفر-شهید حاج ناصر اربابیان فرمانده گردان تخریب لشگرده سیدالشهداء(ع)
محمدعلی قنبری از رزمندگان دفاع‌مقدس است که خلوص نیت و ایثار رزمنده‌ها را در قالب خاطره‌ای از ماه رمضان توصیف می‌کند.
وی
می‌گوید: تیرماه سال ۶۱ با ماه مبارک رمضان مصادف شده بود. من یک بسیجی کم
سن و سال بودم و هنوز چهارده سالم تمام نشده بود که برای دومین بار به
جبهه اعزام می‌شدم.
ما
را ابتدا به منطقه عملیاتی غرب «سرپل ذهاب محورتپه قلاویز» و بعد از گذشت
چند هفت جهت عملیات، به منطقه جنوب کشور اعزام کردند. اولین گروه اعزامی از
استان همدان به جنوب کشور بودیم به همین دلیل مورد بدرقه پورشور مردم قرار
گرفتیم. بعد از اعزام به اهواز، گروه ما را که یک تیپ پیاده بودیم در یک
دبیرستان اسکان دادند. دو سه شب اول که در شهر بودیم به خاطر اینکه به هوای
گرم و شرجی جنوب عادت نداشتیم خیلی سخت گذشت. بعد از مدتی به منطقه
عملیاتی شرق بصره اعزام شدیم. ما را در یک اردوگاه صحرایی که با چادر درست
کرده بودند جهت توضیح فرماندهان و سردسته‌ها به مدت یک هفته نگه داشتند.
منطقه
عملیاتی یک خاکریز ۸ کیلومتری بود که به شهر بصره تسلط داشت که با شدت و
نیروی زیادی محافظت می‌شد. ساعت عملیات یک بامداد و با رمز «یا مهدی
ادرکنی» بود. در آن شب بچه‌ها بعد از راز و نیاز و دعا با خدا به نیت
پیروزی روزه مستحبی گرفتند. عملیات شروع شد و به یاری خداوند به خاکریز
هجوم بردیم و دشمن را زمین‌گیر و خاکریز را به تصرف خود درآوردیم.
مهندس شهید علی اخوین انصاری، استاندار گیلان در سالهای نخستین پیروزی انقلاب اسلامی از شهدایی است که به رغم عظمت روح و خدمات کم نظیر و نقش فراوانش در تثبیت جمهوری اسلامی، هنوز گمنام است.
شهید انصاری از سویی دانشجویی تلاشگر در عرصه‌های علمی و از سوی دیگر مبارزی خستگی ناپذیر در راه نهضت ایران اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) در درون و بیرون از کشور بود که پس از فجر انقلاب، لحظه‌ای دست از کار و تلاش و پاسداری از آرمان‌های انقلاب اسلامی برنداشت تا لحظه شهادت.
او در مدت کوتاهی که استانداری گیلان بود، همه تلاش خود را برای ایجاد امنیت و نیز بسط عدالت اجتماعی به کار برد. او همچون مالک اشتر در عین شجاعت و دلاوری در مبارزه با دشمنان اسلام و انقلاب، نگران مسئولیتی بود که بر عهده‌اش گذارده شده بود.
بی‌‌گمان یادآوری گوشه‌هایی از زندگی او به ویژه در دوران استانداری‌اش در گیلان می‌تواند سرمشقی باشد برای آنان که قصد پوشیدن لباس صدارت را دارند.
حرف یار: اولین دوربین هوشمند پرتاب
کردنی جهان ساخته شد. این دوربین یک توپ است که قابلیت حفظ تعادل و تنظیم
خود را دارد و می تواند عکس ها و فیلم های کاملا کروی با 360 درجه بگیرد.
به
گزارش "آتلانتیک سیتیز"، این دوربین که
"اسکیتو" نام دارد از سوی یک مبتکر بوستونی به نام استیو هولینگر ساخته
شده و دارای سنسورهای جهت یابی نهفته، سنسورهای موقعیت یاب نهفته و دوربین
های پرسرعت و دارای زاویه عریض پنهان است. این توپ دوربین ابزارهای بسیار
زیادی هم برای کار کردن و هم برای بازی کردن دارد. علاوه
بر اینکه این دوربین امکان پرتاب شدن به ارتفاع زیادی را دارد، قابلیت
تهیه تصویرهای پانورامیک سه بعدی از همه ی اجزاء طبیعت را نیز داراست.
زاویه
ی انحراف این دارک بال، امکان انتقال بی درنگ ویدئوهای نزدیک به مادون
قرمز و حرارتی را در تاریکی، دود و مه فراهم می کند و علاوه بر آن می تواند
در ماموریت های جستجو و نجات یاری رسان بوده و اطلاعات انرژی را در معماری
منتقل کند. این طرح در حال حاضر در مرحله ی اخذ گواهینامه ساخت و تولید
قرار دارد.
در هنگام بارش شدید باران از این روش استفاده کنید این روش را یک دوست پلیس به ما یاد داده که خودش آن را امتحان کرده و جواب دادنش را تائید کرده بود. این روش حتی برای رانندگی در شب هم جواب می دهد. بیشتر رانندگان برف پا کن ها را موقع بارش شدید باران روشن کرده و روی سرعت تند یا خیلی تند می گذارند، ولی بازهم دید از شیشه جلو ، بد هست. در صورتی که با چنین شرایطی مواجه شدید ، کافی است عینک آفتابی تان را بزنید (هر مدلی که باشد) و معجزه رخ می دهد! ناگهان دید شما از شیشه ی جلو کاملاً واضح می شود، درست مثل اینکه هیچ بارانی در کار نیست. همیشه یک عینک آفتابی در ماشین داشته باشید. با این کار نه تنها در رانندگی ایمن تر با دید کامل به خودتان کمک می کنید، بلکه ممکن است زندگی دوست تان را هم با دادن این ایده به او، نجات دهید. خودتان امتحانش بکنید و با دوستانتان در میان بگذارید. جالب این است که هنوز قطره ها را روی شیشه ی جلو می بینید، اما دیگر سطحی از باران در حال فروریختن را نخواهید دید. می توانید ببینید که باران کجا به جاده برخورد می کند. این کار عدم دید شما را نسبت به ماشین هایی که از کنار شما رد می شوند ، یا ماشینی که باید در باران دنبال کنید ، از بین می برد. باید این نکته را در تعلیم رانندگی می گنجاندند چون واقعاً موثر است. یک نکته ی خوب دیگر: یک خانم 36 ساله چند هفته قبل تصادف کرد. داشت باران می بارید اگرچه خیلی شدید نبود. ناگهان ماشین او روی آب شناور شد و به معنای واقعی کلمه در هوا به پرواز در آمد. او آسیب جدی ندید ولی از این اتفاق ناگهانی شگفت زده شد! وقتی این موضوع را برای پلیس بزرگراه شرح داد او مطلبی را بهش گفت که هر راننده ای باید بداند. هرگز در باران با کروز کنترل (کنترل اتوماتیک سرعت) حرکت نکنید. آن خانم فکر می کرد حرکت با کروز کنترل محتاطانه است چون سرعت را همیشه در حد مناسب نگه می دارد . ولی افسر پلیس بزرگراه به او گفت که با روشن بودن کروز کنترل ، چرخ های ماشین تماس شان را با سطح جاده از دست داده و ماشین شتاب بیشتری می گیرد در حدی که ماشین شما مثل هواپیما از زمین بلند می شود. هرگز از کروز کنترل در هنگام خیس یا یخبندان بودن جاده استفاده نکنید. بعضی ماشین ها مثل تویوتا سی ینا ایکس ال ایی در هنگام روشن بودن برف پاک کن اجازه روشن کردن کروز کنترل را نمی دهند.