به نام خدا
بسیاری از مفسران معتقدند که آیات ذیل در شأن حضرت مهدی(علیه السلام) نازل شده است.
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ
(پرهیزکاران) کسانى هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است)
ایمان مىآورند; و نماز را برپا مىدارند; و از تمام نعمتها و مواهبى که به
آنان روزى دادهایم، انفاق مىکنند.
****
فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
سپس آدم از پروردگارش کلماتى دریافت داشت; (و با آنها توبه کرد.) و خداوند
توبه او را پذیرفت; چرا که خداوند توبه پذیر و مهربان است.
