به نام خدا
خدای متعال در قرآن، پیامبرش را این گونه معرفی فرموده است:«یا ایها النبی انا ارسلناک شاهداً و مبشراً و نذیرا و داعیاً الی الله باذنه و سراجاً منیرا. » (۱)
(ای پیامبر) ما تو را گواه بر (خلق) و بشارت دهنده و بیم دهنده و دعوت کننده به سوی خدا با اجازه اش و چراغی روشنایی بخش فرستادیم.
در این آیه خداوند پیامبرش را به عنوان «شاهد» معرفی کرده است و چون به فرمایش حضرت صادق علیه السّلام، امام علیه السّلام عدل پیامبر صلی اللّه علیه و آله است، باید این وصف را برای ایشان هم قائل شویم. البتّه در آیات دیگر قرآن این صفت برای ائمّه علیهم السّلام هم ذکر شده است.
«و کذلک جعلناکم امه وسطاً لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیدا. » (۲)
و این چنین شما را امّت وسط قرار دادیم تا شما بر مردم شاهد باشید و پیامبر صلی اللّه علیه و آله بر شما شاهد باشد.
امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمودند:
خدای متعال با گفتار خود «لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیدا» تنها ما را قصد فرمود. پس پیامبر خدا صلی اللّه علیه و آله گواه بر ما است و ما گواهان خدا بر آفرینندگانش و حجت او در زمین هستیم و ما هستیم آنان که خدای تعالی درباره ی آنها فرمود: «و کذلک جعلناکم امه وسطا. » (۳)
آیه ی دیگری که بر شاهد بودن پیامبر صلی اللّه علیه و آله و ائمّه علیهم السّلام نسبت به اعمال مردم دلالت دارد، آیه‌ی ذیل است:
«و قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون» (۴)
و (ای پیامبر) بگو عمل کنید که خدا و رسولش و مؤمنان عمل شما را می بینند.
