دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد
در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران
به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد
ترازو گر نداری پس تو را زو رهزند هر کس
یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
به هر دیگی که می‌جوشد میاور کاسه و منشین
که هر دیگی که می‌جوشد درون چیزی دگر دارد
نه هر کلکی شکر دارد نه هر زیری زبر دارد
نه هر چشمی نظر دارد نه هر بحری گهر دارد

چه زیبا خالقی دارم...!

چه زیبا خالقی دارم ، بدون لطف او تنهای تنهایم
تو آیا هیچ میدانی خدایم کیست ؟
چنان با من به گرمی او سخن گوید
که گویی جز من او را بنده ای
در این زمین و آسمانها نیست
هزاران شرم از آن دارم .
چنان با او به سردی راز می گویم
که گویی من جز او یکصد خدا دارم
چه بخشنده خدای عاشقی دارم
که میخواند مرا ، با این که می داند گنهکارم