نعمت امام عصر (علیه السّلام) (۲)

به نام خدا

۲- از جهت تشریعی
ب – نعمت بودن امام علیه السلام از جهت تشریعی

تفاوت جنبه‌ی تشریعی و تکوینی نعمت امام علیه السّلام
وجود مقدس امام علیه السّلام از جنبه‌ی دیگری هم نعمت است و این جهت از نعمت بودن امام علیه السّلام موکول به معرفت و تسلیم نسبت به ایشان می باشد.
این نحوه انتفاع از امام علیه السّلام به خواست خود افراد بستگی دارد و هرکس بخواهد از این نعمت استفاده کند، باید در مرحله اول امام را بشناسد و سپس تسلیم شده، در امور خویش به ایشان رجوع نماید. به بیان دیگر، جنبه تشریعی نعمت بودن امام علیه السّلام بدون عمل اختیاری افراد تحقق نمی یابد و دقیقاً همان چیزی است که نعمت «معرفت امام» نامیده می شود.
برای روشن شدن این امر، ابتدا هدف اصلی از انعام خدا به بندگان را بررسی می کنیم و سپس ارتباط نعمت معرفت امام را با این هدف کلی بیان می کنیم.

نعمت امام عصر (علیه السّلام) (۱)

به نام خدا - از جهت تکوینی امام علیه السّلام نعمت مورد سؤال خداوند برای این که انسان بتواند در وادی شکر پروردگار قدم گزارد، در درجه ی اوّل باید نعمت شناس باشد، یعنی بداند خدا چه نعمت هایی در اختیار او قرار داده است. خداوند برخی از نعمت های خویش را نسبت به برخی دیگر، برتر داشته است و کوتاهی کردن از شکر آنها را به هیچ عنوان جایز نشمرده و تصریح فرموده که از انسان ها درباره ی آنها سؤال می فرماید: «لتسئلن یومئذ عن النعیم. » (۱) در آن روز (قیامت) از نعمت، مورد سؤال قرار می گیرید. نعمتی که روز قیامت مورد پرسش پروردگار قرار می گیرد به تصریح مفسّران معصوم قرآن، نعمت وجود اهل بیت علیهم السّلام است. امیرالمؤمنین علیه السّلام در بیان این نعمت می فرمایند: «نحن النعیم. » (۲) ما نعمت هستیم. و امام صادق علیه السّلام تصریح فرموده اند که: ما اهل بیت آن نعمتی هستیم که خدا به سب ما بندگان را نعمت داده است… و این نعمتی است که منقطع نمی شود. … و خداوند از حقّ این نعمتی که به ایشان ارزانی داشته – یعنی پیامبر و عترت ایشان – از آنها سئوال می کند. (۳)

امام مهدی (علیه السّلام) مظهر کمال

به نام خدا

نویسنده : محمد مهدی خالقی

هدایت
خدای جهان خالقی حکیم است و هیچ موجودی را بیهوده و عبث نیافریده، چون خلق بی‌هدف نشانة ضعف و ناآگاهی است و این ویژگی‌ها نمی‌تواند در خداوند وجود داشته باشند. او هر مخلوقی را برای هدفی حکیمانه آفریده و آن را به سوی هدفش هدایت می‌کند.
وقتی به جهان و موجودات می‌نگریم آنها را یک مجموعة منظم و دارای نظام که در مسیری معین رو به سوی هدفی خاص حرکت می‌کند می‌بینیم. این حرکت حرکتی به سوی کمال است، و همة موجودات به سوی کمال در حرکت‌اند. اصولاً تمام حرکت‌ها در جهان نوعی حرکت کمالی هستند بدین معنی که خداوند هر موجودی را که آفریده، او را به کمال خاص خود رهنمون گشته است.۱
در تعالیم کتاب آسمانی و آموزه‌های معصومین(ع) چنین روایت می‌شود که:
جهان منظم و دارای هدف بوده (هدایت عامه) انسان هم موجودی هدفمند و دارای هدف خاص و برای رسیدن به این هدف (هدایت خاص انسان) هم عقل و اختیار (به عنوان ابزاری درونی) و پیامبران و کتب آسمانی (به عنوان ابزاری بیرونی لازم و ضروری می‌باشند.
خداوند متعال که آفرینندة انسان است، بهترین کس برای خبر دادن از آینده و دادن برنامه برای سعادت انسان است. پیامبران را برای ابلاغ این اخبار و برنامه‌ها به بشر، مبعوث نموده است.