به نام خدا
نویسنده : رحیم کارگر
در
این مقاله قصد داریم به این پرسش پاسخ دهیم که چرا به امام زمان(عج)،
قائم، اباصالح، بقیة اللَّه، صاحب الزمان، حجة اللَّه، مهدی و… گفته می شود
و چرا موقع شنیدن بعضی از این نام ها (مثلاً قائم)، بلند شده و دست خود را
بر سرمان می گذاریم؟!
اصولاً اشخاص والا مرتبه و مشهور، دارای اسامی،
القاب و کنیه های مختلفی هستند که هر یک اشاره به بعدی از ابعاد شخصیتی و
وجودی آنان دارد. در اینجا به تبیین و توضیح بعضی از این عناوین می
پردازیم.
یکی از مهم ترین و مشهورترین القاب حضرت مهدی(عج) «قائم» (قیام کننده و به پا خیزنده) است. این عنوان رسا و گویا، در بعضی از روایات مربوط به آن حضرت آمده و اشاره به قیام، مبارزه و جهاد بزرگ او و آمادگی استقامت وی دارد. روایات متعددی راجع به این لقب وارد شده است ؛ از جمله :
امام صادق علیه السلام فرمود : «اذا توالت ثلاثة اسماء : محمد و علی و الحسن، فالرابع القائم»(۱) «هنگامی که سه اسم محمد و علی و حسن دنبال هم آمدند، پس چهارمین آنان قائم است».
امام جوادعلیه السلام نیز می فرماید : «اِنّ القائم منّا هو المهدی الّذی یجب ان ینتظر فی غیبته و یطاع فی ظهوره»(۲) ؛ «به راستی که قائم از ما، مهدی است که در ایام غیبت، انتظار او و در دوران ظهور، اطاعت او واجب است».
منبع: عصر انتظار
