استقبال از فاطمیه

نسیم دهه فاطمیه باز دمیده

شب قدر تو ای سینه زن از راه رسیده

خدا قطره اشک من و تو باز خریده

به این بزم کشیده

همین بزم که مهدی ز تنش جامه دریده

ملائک همه جمعند که از بهر تبرک

پر و بال بمالند

عرق خشک کنند از تن این سینه زنان

گریه کنان ، موی کنان

وای عجب حس قشنگی...

 

نسیم دهه فاطمیه باز دمیده

شب قدر تو ای سینه زن از راه رسیده

خدا قطره اشک من و تو باز خریده

به این بزم کشیده

همین بزم که مهدی ز تنش جامه دریده

ملائک همه جمعند که از بهر تبرک

پر و بال بمالند

عرق خشک کنند از تن این سینه زنان

گریه کنان ، موی کنان

وای عجب حس قشنگی

ببینی که نشسته در این مجلس ماتم

به چشمان پر از غم

کند گریه­ی نم نم

همان صاحب روضه

که جانم به فدایش

به قربان صفایش

الهی نکنم در همه عمر رهایش

رسد کی به همه اهل جهان صوت رسایش:

منم مهدی موعود

کنم فاطمه خشنود

رسیده به خدا لحظه­ی موعود

بیائید که من روضه بخوانم

از آن یاس جوانم

از آن سرّ نهانم

هویدا کنم آن مدفن زهرا

همان کعبه­ی دل­ها

بیائید که با اشک همه گریه کنان

مضجع و بارگاه بسازیم

به اذن نبی الله

به اذن اسد الله

به اذن حسن و اذن حسین

باب ابالفضل بسازیم

بیائید که با یاری عباس

تن آن دو حرامزاده در از خاک بیاریم

به اذن اسد الله

زنیم گردن آن­ها

کنیم شاد دل حضرت زهرا

جهان پاک کنیم از همه­ی اهل تسنن

همه شافعی و حنبلی و

ناصبی و دشمن ارباب

همان فرقه­ی وهاب

بیائید که در کنج بقیع

روضه بخوانیم دل سیر

خدایا چه بخوانیم

بخوانیم دمی روضه­ی کوچه

که بودست کمی تنگ

و مردی که دلش سنگ تر از سنگ

و یک امت صد رنگ

که دارند سر جنگ

مقابل به خدا یک زن مظلوم و

یکی کودک معصوم و

یکی برگه­ی معلوم

خلیفه فدک فاطمه را داده به او پس

نگردیده ز باغ فدک فاطمه کم خار و خز و خس

عدو بود و دل سنگ

که چون داشت سر جنگ

شده مایه ی هر ننگ

رخ فاطمه نیلی

از آن ضربت سیلی

در آن اوج هیاهو

دو چشمش شده کم سو

بگیرد ز علی رو

شده ورد لبش در وسط کوچه

علی کو، علی کو؟

و رنگ از رخ آن کودک معصوم پریده

همه عمر ندیده

نه دیده نه شنیده

پی بابا دویده

سوی خانه کشیده

ولی فاطمه گوید به حسن: نور دو دیده م

تو ای باغ امیدم

تو ای صبح سپیدم

نگویی به پدر در وسط کوچه چه دیدم؟!...

بخوانیم از آن لحظه که دشمن

همه عهد گسستند

به شورا بنشستند

در خانه شکستند

و دستان علی در وسط کوچه ببستند

بخوانیم کمی روضه از آن لحظه­ی آخر

که طفلان همه جمعند دور بستر مادر

حسن در تب و در تاب

حسین بن علی روز چنان شب

امان از دل زینب

امان از دل زینب

اگر گریه نمودید دل سیر

بیائید رویم قبله­ی دلها

زنیم بر سر و سینه

رویم علقمه تا روضه­ی حساس بخوانیم

کمی روضه­ی عباس بخوانیم

چرا در همه عالم

ز نسل علی و حضرت خاتم

اباالفضل یکی بود و یکی هست...

روح الله گایینی