ارزش خواندن را دارد...!

مردی همسر و سه فرزندش را ترک کرد و 

در پی روزی خود و خانواده اش راهی سرزمینی دور شد... 

فرزندانش او را از صمیم قلب دوست داشتند و به او احترام می گذاشتند.

 

مدتی بعد ، پدر نامه ی اولش را به آن ها فرستاد. 

بچه ها آن را باز نکردند تا آنچه در آن بود بخوانند ، 

بلکه یکی یکی آن را در دست گرفته و بوسیدند و گفتند :

 این نامه از طرف عزیزترین کس ماست.

 سپس بدون این که پاکت را باز کنند ، آن را در کیسه‌ی مخملی قرار دادند ... 

هر چند وقت یکبار نامه را از کیسه درآورده و غبار رویش را پاک کرده 

و دوباره در کیسه می‌گذاشتند...

 و با هر نامه ای که پدرشان می فرستاد همین کار را می کردند.

سال ها گذشت. پدر بازگشت، ولی به جز یکی از پسرانش کسی باقی نمانده بود،

 از او پرسید : مادرت کجاست ؟ 

پسر گفت : سخت بیمار شد و چون پولی برای درمانش نداشتیم، 

حالش وخیم تر شد و مرد.

 

پدر گفت : چرا ؟ مگر نامه ی اولم را باز نکردید ؟

 برایتان در پاکت نامه پول زیادی فرستاده بودم! پسر گفت : نه . 

پدر پرسید : برادرت کجاست ؟ پسر گفت :

 بعد از فوت مادر کسی نبود که او را نصیحت کند ،

 او هم با دوستان ناباب آشنا شد و با آنان رفت .

پدر تعجب کرد و گفت : چرا؟ مگر نامه ای را که در آن از او خواستم از دوستان ناباب

 دوری گزیند ، نخواندید؟ پسر گفت :نه ...

مرد گفت : خواهرت کجاست ؟ پسر گفت : 

با همان پسری که مدت ها خواستگارش بود ازدواج کرد

 الآن هم در زندگی با او بدبخت است. 

پدر با تأثر گفت : او هم نامه‌ی من را نخواند که در آن نوشته بودم

 این پسر آبرودار و خوش نامی نیست و من با این ازدواج مخالفم ؟

 پسر گفت : نه ...