داستانهایی از کودکی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف).

جریان تولد امام زمان (ع)
حکیمه خاتون ، دختر امام محمد تقی می گوید روزی امام حسن (ع) مرا خواست و فرمود :
«عمه»، امشب نیمه ی شعبان است ، نزد ما افطار کن ، که خداوند در این شب فرخنده ، کسی را به وجود می آورد که حجت او در روی زمین است . عرض کردم :«مادر این نوزاد کیست ؟ امام (ع) فرمود :«نرجس » . گفتم : «فدایت شوم ، نرجس که بچه دار نیست ؟!» . امام (ع) فرمود : «همین است که می گویم» . من به خانه ی حضرت آمدم ، سلام کرده نشستم . نرجس خاتون آمد تا کفش مرا از پایم در آورد و گفت :«ای بانوی من ، شب به خیر !» . گفتم : «بانوی من و خاندان ما تویی » . گفت : «نه ، من کجا و این مقام بزرگ کجا؟». گفتم :«دخترجان ، امشب خداوند پسری به تو می دهد که سرور دو جهان خواهد بود» . چون این سخن را شنید، با خجالت نشست . سپس نماز شام را گزاردم و افطار کردم و خوابیدم .
سحرگاه برای ادای نماز شب برخاستم . بعد از نماز ، دیدم نرجس خوابیده و از نوزاد خبری نیست . پس از نماز، دوباره خوابیدم و بعد از لحظه ای با نگرانی بیدار شدم ، دیدم نرجس خوابیده است . در آن حال ، درباره ی وعده ی امام (ع) تردید کردم ، که ناگهان امام از جایی که تشریف داشت ، با صدای بلند مرا صدا زد و فرمود :«عمه ، تعجب نکن که وقت نزدیک است ».................

آن را که خبرشد خبرش باز نیامد....

به نام خدا

نویسنده:

حجت الاسلام و المسلمین شیخ عبدالقائم شوشتری یکی از اساتید حوزه ی علمیه می باشند که از محضر استادان و علمایی نظیر مرحوم علامه طباطبایی ، آیت الله بهاء الدینی رحمه الله و آیت الله العظمی بهجت مدظله کسب فیض نموده اند .مصاحبه حاضر متن گفت وگوی ایشان با ماهنامه ی موعود است که بخشی از آن گلچین شده و به خوانندگان گرامی تقدیم می شود :
در حدیث داریم که :«من مات و لم یعرف امام زمانه ، مات میته جاهلیه » مراد از معرفت امام در این حدیث چیست ؟ آیا معرفت امام شناسنامه ای ؛ این که حضرت پدرشان که بوده و مادرشان که بوده ، در کجا متولد شده اند و …کافی است ،یا حد بالاتری از معرفت مورد نظر است ؟
معرفت مراتبی دارد .کمترین حد معرفت همان معرفت شناسنامه ای است و مرحله ی بالاتر معرفت نورانی است ، چنان که حضرت امیر (ع) فرمودند :«معرفتی بالنورانیه ، معرفه فالله » . هر چه معرفت ما نسبت به حضرت مهدی (عج) عمیق تر و ریشه دارتر باشد ، به همان نسبت در توحید هم عمیق تر خواهیم بود . یک نسبت مستقیم بین «معرفت الله » و «معرفت الامام » وجود دارد و حدیث من مات و لم یعرف امام زمانه ، مات میته جاهلیه ناظر است بر همه مراحل معرفت .آن مرحله ای که اگر انسان شناخت نداشته باشد ،به مرگ جاهلیت مرده است ، مرحله ای است که در آن انسان حتی فاقد معرفت شناسنامه ای است . اگر کسی کمترین مرحله معرفت را داشته باشد ، به مرگ جاهلیت نمی میرد ، اما به کمال نمی رسد .

امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)،حقیقت آب حیات

به نام خدا

نویسنده : آیت الله جوادی آملی

وجود مبارک امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف انسان کامل عصر ماست و وجود انسان کامل از آن جهت که مظهر اسم اعظم الهی است، واجد تمام کمالات است و بر همین اساس، امام معصوم مایه تأمین حیات معنوی و سرچشمه آب زندگانی است: (اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا)؛۱ خداوند زمین را پس از مردنش زنده می‌کند و زندگی مرهون آب است: (وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ)‌۲ و امام معصوم علیه السلام همان چشمه زلالی است که سرزمین دل‌ها با آن زنده می‌شود.
آب زندگانی، بارانی نیست که از بالا ببارد و آب چشمه یا چاه نیست که از پایین بجوشد، بلکه حقیقتی است که به صورت قانونی الهی در عرصه تشریع و در قالب انسان کامل و معصوم در عرصه تکوین ظهور می‌کند. کتاب خدا دین الهی را چشمه حیات عرصه تشریع می‌شناساند و در بیان حیات‌بخشی آن می‌فرماید: (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحْیِیکُمْ)؛۳ یعنی راه‌آورد دین، نه تنها افیون و مخدر نیست بلکه نیروی محرک و عامل حیات و پویایی است.

آیات مهدوی.

به نام خدا

بسیاری از مفسران معتقدند که آیات ذیل در شأن حضرت مهدی(علیه السلام) نازل شده است.
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ
(پرهیزکاران) کسانى هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان مى‏آورند; و نماز را برپا مى‏دارند; و از تمام نعمتها و مواهبى که به آنان روزى داده‏ایم، انفاق مى‏کنند.

****
فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
سپس آدم از پروردگارش کلماتى دریافت داشت; (و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه او را پذیرفت; چرا که خداوند توبه‏ پذیر و مهربان است.

قائم آل محمد در کلام معصومین (علیهم السلام)

به نام خدا

۱-پیامبر اعظم (صلی الله علیه و اله وسلم):
ابشروا بامهدی، رجل من قریش من عترتی، یخرج فی اختلاف من الناس و زلزال فیملا الارض قسطاً وعدلاً کما ملئت ظلماً و جوراً(۱)
شما را مژده می دهم به مهدی، مردی قریشی از خاندان من، در روزگاری که مردم گرفتار اختلاف و تزلزل هستند سر بر می دارد و زمین را از عدل و داد پر می کند همان طور که با جور و ستم پر شده است.

۲-حضرت علی (علیه السلام):
انتظروا الفرج و لا تیاسوا من روح الله فان احب الاعمال الی الله عزوجل انتظار الفرج.(۲)
به فرج و گشایش الهی امیدوار باشید و از کمک های خداوند نا امید نشوید که بهترین اعمال نزد خداوند انتظار فرج است.
و لو قد قام قائمنا لانزلت السماء قطرها و لاخرجت الارض نباتها، حتی تمشی المراه بین العراق الی الشام لا تضع قد میهاء الا علی النبات.(۳)
هرگاه قائم ما قیام کند آسمان بارانش را می بارد و زمین گیاهانش را می رویاند ،تا جایی که زنی از عراق تا شام راه می پیماید و جز بر گیاه قدم نمی گذارد.

۳-امام صادق(علیه السلام):
من مات منتظراً لهذا الامر کمن کان مع القائم فی فسطاطه لا بل کان بمنزلة الضارب بین یدی رسول الله صلی الله علیه و آله بالسیف.(۴)
هر کس در حال انتظار این امر (ظهور)بمیرد، مانند کسی است که با قائم (علیه السلام) در خیمه او باشد؛ نه! بلکه کس که در کنار پیامبر خدا شمشیر زند.

۴-امام کاظم (علیه السلام):
لو کان یکم عده اهل بدر لقام قائمنا.(۵)
اگر در میان شما به تعداد اهل بدر وجود داشت، قائم ما قیام می کرد.

۵-امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف):
اما وجه الانتفاع بی فی غیبتی فکا لانتفاع بالشمس اذا غیبها عن الابصار السحاب و انی لامان لاهل الارض کما ان النجوم امان لاهل السماء.(۶)
چگونگی بهره مند شدن ازمن در روزگار غیبتم، همچون بهره مند شدن از خورشید است،آن گاه که در پس ابر از دیدگان پنهان شود. من مایه امنیت زمینیانم، همچنان که ستارگان مایه امنیت آسمانیان هستند.

پی نوشت :

۱-میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ترجمه: حمیدرضا شیخی،ج ۱،ص۳۳۴٫
۲-بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳٫
۳-همان، ج۱۰، ص ۱۰۴٫
۴-امام صادق (علیه السلام)، همان ص ۳۴۴٫
۵-همان، ترجمه: حمید رضا شیخی، ج۱، ص ۳۴۶٫
۶-همان، ص ۳۴۸٫
منبع:اشارات، شماره ۱۲۳

برگرفته از سایت :راسخون

منبع: عصر انتظار

مراقب حاضر

به نام خدا

نویسنده: فاطمه کارشناس
به عقیده شیعه، با توجه به دلایل نقلی موجود، امام بر اعمال و احوال همه آفریدگان خدا، چه در روز زمین و چه در آسمان ها و منظومه ها، آگاهی دارد.
رمیله می گوید: «در زمان امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) سخت بیمار شدم؛ تا آنکه در روز جمعه، قدری احساس سبکی کردم. با خود گفتم بهتر از هر چیز این است که آبی بر روی خود بریزم و نماز را به جماعت و امامت حضرت امیرالمؤمنین اقامه کنم. همین کار را کردم. وقتی حضرت بالای منبر رفت، حال من دوباره بد شد. وقتی امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) از مسجد برگشت و داخل جایی به نام «قصر» شد، من هم همراه ایشان داخل شدم. ایشان به من فرمود: ای رمیله! دیدم به خودت می پیچیدی. گفتم: بلی، داستان بیماری خود را برای ایشان تعریف کردم. ایشان فرمود: ای رمیله! هیچ مؤمنی بیمار نمی شود مگر اینکه ما هم به خاطر بیماری او بیمار می شویم وغمگین نمی شود مگر آنکه ما هم در غم او، غمگین می شویم و دعایی نمی کند مگر آنکه به دعای او آمین می گوییم و سکوت نمی کند مگر آنکه مابرایش دعا می کنیم.

امامت و خردسالی.

به نام خدا

نویسنده:حجت الاسلام خدامراد سلیمیان

امامت، به معنای پیشوایی، پیشروی و رهبری است. امام نیز به معنای پیشوا، پیشرو، مقتدا،[۱] قیّم، مصلح، الگو، راه اصلی و راهنما است. کسی یا چیزی که از آن پیروی شود، انسان باشد یا کتاب یا چیزی دیگر، به حق باشد یا بر باطل، امام است.[۲] ریشه این واژه «ا‌مم» و به معنای قصد یا قصد با توجه خاص است. این معنا در همه مشتقات آن محفوظ است. امام نیز کسی است که همواره مقصود و هدف حرکت و تلاش دیگران قرار گیرد؛ گرچه با اختلاف موارد و قصدکنندگان و جهات و اعتبارات، گوناگون می‏شود؛ مانند امام جمعه و جماعت، امام هدایت و امام ضلالت.
برخی کامل‏ترین تعریف را ریاست بالاصاله عمومی در امر دین و دنیا در دار تکلیف می‏دانند که عموم مردم را به حفظ مصالح دین و دنیایشان ترغیب و از آنچه به حال آنان زیانبار است منع کنند.

نقش امام غایب.؟

به نام خدا

گفتاری از امام موسی صدر، به مناسبت ولادت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
بسم الله الرحمن الرحیم
میلاد حضرت صاحب الزمان (ع) ما را به تفکر درباره این پدیده [ظهور منجی] که شیعه در طول تاریخ آن را حفظ کرده است، وا می‏دارد. این پدیده یک تفکر شیعی محض نیست، بلکه تفکری اسلامی و باور همه مؤمنان و همه انسان‏ها است.
امام زمان در باور و عقیده ما همان محمد بن حسن عسکری، دوازدهمین امام از امامان شیعه است که متولد گردیده است. ایشان پس از شهادت پدرش امامت را به دوش گرفت و بر جنازه پدر نماز خواند و از دیده‏ها غایب شد.
امام زمان دو غیبت دارند: غیبت صغری که هفتاد و چهار سال طول کشید؛ یعنی وقتی عمر آن حضرت به هفتاد و چهار سالگی رسید، غیبت صغری پایان یافت. در دوران غیبت کبری شخصی که او را «نایب» می‏نامیدند با مردم در ارتباط بود و نامه‏هایی را از مردم به امام و از امام به مردم می‏رساند. این نایب‏ها چهار نفر بودند که در تاریخ مشهور هستند و مسلماً درباره آنها مطالبی خوانده‏اید: عثمان بن سعید عمری، حسین بن روح، محمد بن عثمان و علی بن محمد سمری. این افراد معروف بودند و هرچند داناترین مردم نبودند ولی داناترین علما در برابر آنها تواضع می‏کردند. مثلاً کلینی عالم بزرگ شیعه در برابر کسی که از نظر علمی پایین‏تر از او بود [با احترام] می‏ایستاد، زیرا او با امام در ارتباط بود.

سزاوارترین فرد به ابراهیم (ع)

به نام خدا

نویسنده: آیت‌الله جوادی آملی

وجود مبارک خاتم پیامبران، محمد مصطفی صل الله علیه و آله و سلم سزاوارترین فرد به ابراهیم است: «اِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَهَـذَا النَّبِیُّ وَالَّذِینَ آمَنُواْ»،۱ زیرا هرچه را ابراهیم نگریست، آن وجود مبارک نیز دید: «مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى»۲ و بدان چه ابراهیم با آن بینا شد، بدان بینا گردید: «مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى»۳ و آن کسی را که ابراهیم علیه السلام سرپرست و دوست گرفت، آن حضرت به سرپرستی و دوستی برگزید: «إِنَّ وَلِیِّـیَ اللّهُ الَّذِی نَزَّلَ الْکِتَابَ وَهُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحِینَ»۴ و از آن‌چه ابراهیم بیزاری جست، آن حضرت تبری نمود: «أَنَّ اللّهَ بَرِیءٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ وَرَسُولُهُ»۵ و آن‌گاه پیامبر صل الله علیه و آله و سلم نزدیک و نزدیک‌تر شد: «ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى* فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى»۶ و چیزی قربانی کرد که ابراهیم نکرده بود: آن حضرت کسی را به قربانگاه برد که هم او از رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم بود و هم رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم از او و آن قربانی، وجود مبارک حسین بن علی علیه السلام بود که مرگ و شهادت با عزّت و کرامت را بر طاعت فرومایگان مقدم شمرد، تا در نهایت به بهای ایمنی کعبه از سرکشان فرومایه، سرمبارکش از تن جدا گردید.

منبع:عصر انتظار

بزرگترین وظیفه‌ى منتظران حضرت ولی‌ عصر (ارواحنا له‌الفداء) در کلام امام خامنه ای(حفظه الله)

گلچینی از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب در مورد حضرت ولی‌ عصر (ارواحنا له‌الفداء)

 حقیقت این است که شیعیان وقتى منتظر مهدى موعودند، منتظر آن دست نجات‏بخش هستند و در عالم ذهنیات غوطه نمیخورند؛ یک واقعیتى را جستجو میکنند که این واقعیت وجود دارد. حجت خدا در بین مردم زنده است؛ موجود است؛ با مردم زندگى میکند؛ مردم را مى‏بیند؛ با آنهاست؛ دردهاى آنها، آلام آنها را حس میکند. انسانها هم، آنهائى که سعادتمند باشند، ظرفیت داشته باشند، در مواقعى به طور ناشناس او را زیارت میکنند. او وجود دارد؛ یک انسان واقعى، مشخص، با نام معین، با پدر و مادر مشخص و در میان مردم است و با آنها زندگى میکند. این، خصوصیتِ عقیده‏ى ما شیعیان است.............