هنوز دارند شهید میارند حواست هست؟!

هنوز دارند شهید میارند حواست هست؟!

همین شهدای عزیز و گرامی در نیمی از وصیت هاشون به مسئله ی حجاب اشاره کردند.

حالا اگر شهدایی که در سالهای قبل تشییع و مدفون شدند رو از یاد بردیم، آیا این شهدای باقیمانده که روز به روز با تفحص از زیر خاک کشف میشن و به وطنمون برمیگردن، نباید باعث بشه تا آرمان و خواسته ی شهدا رو به یاد بیاریم؟

اونها برای حفظ ناموس و وطن و حجاب به جبهه رفتن و جانشون رو فدا کردند.

آیا ما وظیفه نداریم تا با عمل به این ارزشها، دل اونها رو شاد کنیم؟

ماشین سپاه...

بچه از پله افتاد، دستش شکست.
گرفتش زیر بغل و
دوید بیرون دنبال تاکسی.
ماشین سپاه جلوی خانه پارک بود ...!

شهید عبدالحسین برونسی
(کتاب خاکهای نرم کوشک)

از یونیفرم گارد شاهنشاهی تا لباس سبز سپاه/بین رزمنده‌‌ها به «حسین گاردی» مشهور بودم

قبل از انقلاب بخاطر توان بدنی، مدتی در گارد شاهنشاهی فعالیت داشتم و زمانی که انقلاب شد وارد کمیته شده و از آنجا به سپاه پاسداران آمدم و به خاطر پیشینه قبلی و خدمت به رژیم پهلوی بچه‌ها به من لقب "حسین گاردی" دادند.

اتل متل....

اتل‌ متل‌ یه‌ بازی‌
بازی‌ای‌ بچه‌گونه‌
از آقا جون‌ نشسته‌
تا کوچولوی‌ خونه‌

                      اول‌ عمونشسته‌
                      بعد زن‌ عمو فریده‌
                      بعد مامان‌ و آقاجون‌
                      بعد بابا و سعیده‌
                                              مامان‌ بزرگ‌ کنارش‌
                                              بعد عمه‌ جون‌ خجسته‌
                                              بعد هم‌ شوهر عمه‌ که‌
                                              سوخته‌ کنار نشسته‌
                                                                       همین‌ طوری‌ که‌ می‌خوند
                                                                        رسید به‌ پای‌ باباش‌
                                                                        با دست‌ روی‌ پاهاش‌ زد
                                                                        تِقّی‌ صدا داد پاهاش‌

                                          بقیه در ادامه مطلب

برگی از خاطرات تفحص....

۲۸ مهر ماه سال ۸۶بود.یکی دو روزی می شد که شهیدی پیدا نکرده بودیم ؛ یعنی راستش، شهدا ما را پیدا نکرده بودند. گرفته و خسته بودیم .گرما هم بد جوری اذیتمان می کرد .همراه یکی از بچه ها داشتیم از کنار گودال قتلگاه شهدای فکه، که زمانی در زمستان سال 61 عملیات والفجر مقدماتی انجا رخ داده بود ، رد می شدیم . ناگهان نیرویی ناخواسته مرا به خودش جذب کرد. متوجه نشدم چیست ولی احساس کردم چیزی مرا به سوی خود می خواند.ایستادم.نظرم به پشت بوته ای بزرگ جلب شد. همراهم تعجب کرد که کجا می روم .فقط گفتم:بیا تا بگویم.دست خودم نبود انگار مرا می بردند.پاهایم جلوتر می رفتند.به پشت بوته که رسیدیم،جا خوردم .صحنه خیلی تکان دهنده وعجیبی بود.همین بود که مرا به سوی خود خوانده بود. ارام بر زمین نشستم و ناخواسته زبانم به« سبحان الله » چرخید. همراهم که متوجه حالتم شد، سریع جلو امد،او هم در جا میخکوب شد. شخصی که لباس بسیجی به تن داشت ، به کپه خاک کنار بوته تکیه داده و پاهایش را دراز کرده بود.یکی دیگر هم سرش را روی ران پای او گذاشته بود و دراز کشیده و خوابیده بود. پانزده سال بود که خوابیده بودند.آدم یاد اصحاب کهف می افتاد، ولی اینها«رمل»بودند.اصحاب فکه،اصحاب قتلگاه،اصحاب والفجرواصحاب روح الله.بدن دومی که سرش را روی پای دوستش گذاشته بود، تا کمر زیر خاک بود. باد و طوفان ماسه ها و رملها را اورده بود رویش.بدن هر دویشان کاملا اسکلت شده بود.ارام در کنار یکدیگر خفته بودند. ظواهر امر نشان می داد مجروح بودند و در کنار تپه خاکی پناه گرفته بودند و همان طور به شهادت رسیده بودند. ارام و با احترام با ذکر صلوات پیکر مطهرشان را جمع کردیم و پلاکهایشان را هم کنارشان قرار دادیم ...

آرامش واقعی...

در راهرویی که درختان و بوته های گل آن را احاطه کرده و نور سبزی برآن تابیده راه رفتن لذت دارد.با من بیا!!!...
آرام قدم بردار این آرامش را جای دیگری در این شهر سیاه نخواهی یافت.

کم کم این نور سبز و راهرو پایان میابد ولی آرامش نه...
بایست و زیارتی بخوان:
السلام علیکم یا اولیاء اللّه و احبائه السلام علیکم یا اصفیاء اللّه و اودائه...
آرام برو سمت یادبود شهدای مفقود الجسد،کمی اشک به یاد مادرای منتظرشون بریز...

ردیف های قبور شهدا را یکی یکی طی کن ولی فاتحه نخوان...
ببین!!چهره های معصومشان را ببین!!!
به پنجمین ردیف که رسیدی قبری با قبرهای دیگر فرق دارد کمی هم سرآن قبر بایست...
اینجا آرامشی دارد باورنکردنی...

چشمانت را ببند،خوب حس کن!!!
مگر نه اینکه خودشان گفتند مادرشان می آید تا احساس گمنامی نکند؟!!
پس راحت گذر نکن شاید بوی خاک چادر حضرت زهرا(س) به مشامت رسید.

اینجا آرامشی دارد باورنکردنی...

به کدوم میگن مرد....!

شما بگید.......؟؟؟...

کلنا عباسک یا زینب...

به نقل از وب سایت:شهیدان خدایی

به این میگن شهید واقعی...

چون نه واسه میهن پرستی و نه به اجبار به سوریه رفت و کشته شد...
وقتی کسی قبول کنه که از بچه شیر خواره اش بگذره و بره تو یه کشور غریب واسه اسلام بجنگه
اوج علاقه اش به اسلام رو نشون داده...



چند روز پیش توی محلمون عکسش رو دیدیم...هم شهریمون بود.و من افتخار میکنم که همشهری همچین شهیدی هستم....



وقتی اون بچه ی شیر خواره رو دیدم خشمم شدت گرفت و با تمام وجودم گفتم مرگ بر صهیونیسم،مرگ بر آمریکا ،مرگ بر اسرائیل،
مرگ بر دشمنان اسلامآخه این بچه ی بی گناه چه گناهی کرده که باید بی پدر بزرگ شه لعنت خدا بر همه اونایی که این بچه ی مظلوم رو بی پدر کردن.

داستانک های شهدا....!

چند داستان کوتاه از شهدا برای شما گذاشتم.
امیدوارم نصیب همه ی دوستان شهادت بشه.

---

---

فقط بلند شد دو تا "یاحسین" گفت رو به کربلا

" بذارید جنگ تموم بشه، واقعیت های جنگ رو بیان به شما بگن ...

مصیبت داره، بسیجی رو ما دیدیم ترکش خورد تو سرش ...
دو تا کلمه حرف به پایان عمرش بیشتر باقی نمونده بود که دو تا کلمه حرف زد و شهید شد ...

چی گفت: آخ و وای می کرد؟

نه به خدا قسم. فقط بلند شد دو تا " یا حسین " گفت رو به کربلا ...
دو زانو زد، صورتش را گذاشت رو خاک، به همون حال شهید شد ...

دیگه هیچ حرفی هم نزد. یه آخ و وای هم نکرد.

اینها مصیبت است که در آینده می یان، به صورت مقتل می نویسن و میگن برای ما ... "

قسمتی از سخنرانی شهید حاج علی محمدی فرمانده گردان 412

قضاوت با شما(حتما نظر بدهید)

بین ستاره های امروز و دیروز: خودتان قضاوت کنید