نشانه‏ های ظاهری حضرت مهدی (عج)

به نام خدا

نویسنده : جواد خرّمی

امروزه بحثی مطرح است و آن این است که راز محبوب شدن فرد در یک جامعه چیست؟ ممکن است در این باره نظریات گوناگونی مطرح شود که برخی زیبایی و جمال را راز محبوبیت فرد بدانند، گروهی قدرت و توان جسمی را نشانه محبوبیت شخص در جامعه، همچون قهرمانان بدانند، دسته‏ای دیگر احسان و مهربانی و گذشت و عطوفت را ریشه محبوبیت فرد قلمداد نمایند و قومی نیز کمال علمی انسان را باعث جلب محبت دیگران به او بدانند؛ چنان که نسبت به عالمان و نخبگان علمی این گونه ابراز محبت‌ها دیده می‏شود. و یا قدرت ایمان و معنویت و وصل به معدن عظمت الهی را علت اصلی محبت‌ها و محبوبیت‌ها بشمارند که البته در فرهنگ دین مخصوصا قرآن بر این نظریه تأکید شده است؛ اما ما شیعیان:
دلبری داریم که از صاحبدلان دل می‏برد
غمزه‏ای مشکل‏گشا دارد که مشکل می‏برد
گر نقاب از چهره گیرد آن نگار نازنین
پرتو رخساره‏اش دلهای مایل می‏برد

اوست حجت خدا در زمین

به نام خدا

تاملی در مفهوم لقب “حجت” برای حضرت مهدی موعود
یکی از لقب های مبارک امام زمان (عج) “حجت” است گرچه این نام شامل همه حضرات امامان معصوم علیهم السلام می شود اما هرگاه بنحو مطلق ذکر می گردد منظور حضرت بقیه الله الاعظم (ع) است.

اما چرا به حضرت مهدی (ع) حجت می گویند؟
چون برهان غالب قولی و عملی خداوند سبحان بر همه انسانها و هستی حضرت مهدی سلام الله علیه است که خدای منان به بیانات و گفتار و روش و ولایت او فردای قیامت بر همه احتجاج خواهد فرمود. حضرت مهدی (ع) در همه ابعاد زندگی اعم از اعتقادی و اخلاقی عبادی سیاسی و فرهنگی و تربیتی برهان غالب خداوند است و ما از این لقب نکته های معرفتی بسیاری را استفاده می کنیم که به بعضی از آنها اشاره می شود:
الف) حجه الله عامل بقا جهان و جهانیان است که حضرت رسول الله الاعظم فرمودند: “لولا الحجه لساخت الارض باهلها” ۱٫
یعنی اگر حجت خداوند در جهان نبود زمین اهلش را فرو می برد.
و در دعای عدیله (مفاتیح الجنان) می خوانیم: “بوجوده ثبتت الارض و السما” یعنی بوجود امام زمان (ع) آسمان ماندگار است و بر زمین فرو نمی ریزد و زمین ثبات دارد و اهلش را فرو نمی برد.
و در زیارت جامعه کبیره نیز می خوانیم “وبکم یمسک السما ان تقع علی الارض الا باذنه” یعنی و بواسطه شما امامان معصوم علیهم السلام است که خدای منان آسمان را حفظ فرموده اند از فروریختن بر زمین. پس حضرت (ع) ولی نعمت ما هستند در بقائمان و بقا نعمتها و ابزار نعمت هایمان.

پیام‌ آور محبت و مجری عدالت.

به نام خدا

نویسنده : محمود حکیمی

حدود سی ‌سال پیش، اندیشمندی از کشور تونس به نام دکتر سید محمد تیجانی سماوی در کتابی تحت عنوان ثم اهتدیت۱ پیش‌بینی کرد که به‌زودی گروههای عظیمی در سراسر جهان مذهب تشیع را به‌عنوان دین و آرمان خویش خواهند پذیرفت. در سالهای نخستین انتشار این کتاب، کمتر پژوهشگری در مراکز دین‌شناسی دانشگاههای جهان به محتوای این کتاب توجه نمود و برخی از کسانی هم که آن را مطالعه کردند آن را نوعی مبالغه که معمولاً پیروان هر آیین هرچندگاه یک بار مطرح می‌سازند دانستند.
وقایعی که چند سال بعد در جهان روی داد موجب شد که کتاب ثم اهتدیت توجه پژوهشگران را در مراکز تحقیقی جهان به خود جلب کند. این کتاب به‌سرعت به چندین زبان زنده ترجمه شد و مؤلف آن چند اثر دیگر در همان زمینه منتشر ساخت.

داستانهایی از کودکی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف).

جریان تولد امام زمان (ع)
حکیمه خاتون ، دختر امام محمد تقی می گوید روزی امام حسن (ع) مرا خواست و فرمود :
«عمه»، امشب نیمه ی شعبان است ، نزد ما افطار کن ، که خداوند در این شب فرخنده ، کسی را به وجود می آورد که حجت او در روی زمین است . عرض کردم :«مادر این نوزاد کیست ؟ امام (ع) فرمود :«نرجس » . گفتم : «فدایت شوم ، نرجس که بچه دار نیست ؟!» . امام (ع) فرمود : «همین است که می گویم» . من به خانه ی حضرت آمدم ، سلام کرده نشستم . نرجس خاتون آمد تا کفش مرا از پایم در آورد و گفت :«ای بانوی من ، شب به خیر !» . گفتم : «بانوی من و خاندان ما تویی » . گفت : «نه ، من کجا و این مقام بزرگ کجا؟». گفتم :«دخترجان ، امشب خداوند پسری به تو می دهد که سرور دو جهان خواهد بود» . چون این سخن را شنید، با خجالت نشست . سپس نماز شام را گزاردم و افطار کردم و خوابیدم .
سحرگاه برای ادای نماز شب برخاستم . بعد از نماز ، دیدم نرجس خوابیده و از نوزاد خبری نیست . پس از نماز، دوباره خوابیدم و بعد از لحظه ای با نگرانی بیدار شدم ، دیدم نرجس خوابیده است . در آن حال ، درباره ی وعده ی امام (ع) تردید کردم ، که ناگهان امام از جایی که تشریف داشت ، با صدای بلند مرا صدا زد و فرمود :«عمه ، تعجب نکن که وقت نزدیک است ».................

آن را که خبرشد خبرش باز نیامد....

به نام خدا

نویسنده:

حجت الاسلام و المسلمین شیخ عبدالقائم شوشتری یکی از اساتید حوزه ی علمیه می باشند که از محضر استادان و علمایی نظیر مرحوم علامه طباطبایی ، آیت الله بهاء الدینی رحمه الله و آیت الله العظمی بهجت مدظله کسب فیض نموده اند .مصاحبه حاضر متن گفت وگوی ایشان با ماهنامه ی موعود است که بخشی از آن گلچین شده و به خوانندگان گرامی تقدیم می شود :
در حدیث داریم که :«من مات و لم یعرف امام زمانه ، مات میته جاهلیه » مراد از معرفت امام در این حدیث چیست ؟ آیا معرفت امام شناسنامه ای ؛ این که حضرت پدرشان که بوده و مادرشان که بوده ، در کجا متولد شده اند و …کافی است ،یا حد بالاتری از معرفت مورد نظر است ؟
معرفت مراتبی دارد .کمترین حد معرفت همان معرفت شناسنامه ای است و مرحله ی بالاتر معرفت نورانی است ، چنان که حضرت امیر (ع) فرمودند :«معرفتی بالنورانیه ، معرفه فالله » . هر چه معرفت ما نسبت به حضرت مهدی (عج) عمیق تر و ریشه دارتر باشد ، به همان نسبت در توحید هم عمیق تر خواهیم بود . یک نسبت مستقیم بین «معرفت الله » و «معرفت الامام » وجود دارد و حدیث من مات و لم یعرف امام زمانه ، مات میته جاهلیه ناظر است بر همه مراحل معرفت .آن مرحله ای که اگر انسان شناخت نداشته باشد ،به مرگ جاهلیت مرده است ، مرحله ای است که در آن انسان حتی فاقد معرفت شناسنامه ای است . اگر کسی کمترین مرحله معرفت را داشته باشد ، به مرگ جاهلیت نمی میرد ، اما به کمال نمی رسد .

امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)،حقیقت آب حیات

به نام خدا

نویسنده : آیت الله جوادی آملی

وجود مبارک امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف انسان کامل عصر ماست و وجود انسان کامل از آن جهت که مظهر اسم اعظم الهی است، واجد تمام کمالات است و بر همین اساس، امام معصوم مایه تأمین حیات معنوی و سرچشمه آب زندگانی است: (اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا)؛۱ خداوند زمین را پس از مردنش زنده می‌کند و زندگی مرهون آب است: (وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ)‌۲ و امام معصوم علیه السلام همان چشمه زلالی است که سرزمین دل‌ها با آن زنده می‌شود.
آب زندگانی، بارانی نیست که از بالا ببارد و آب چشمه یا چاه نیست که از پایین بجوشد، بلکه حقیقتی است که به صورت قانونی الهی در عرصه تشریع و در قالب انسان کامل و معصوم در عرصه تکوین ظهور می‌کند. کتاب خدا دین الهی را چشمه حیات عرصه تشریع می‌شناساند و در بیان حیات‌بخشی آن می‌فرماید: (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحْیِیکُمْ)؛۳ یعنی راه‌آورد دین، نه تنها افیون و مخدر نیست بلکه نیروی محرک و عامل حیات و پویایی است.

آیات مهدوی.

به نام خدا

بسیاری از مفسران معتقدند که آیات ذیل در شأن حضرت مهدی(علیه السلام) نازل شده است.
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ
(پرهیزکاران) کسانى هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان مى‏آورند; و نماز را برپا مى‏دارند; و از تمام نعمتها و مواهبى که به آنان روزى داده‏ایم، انفاق مى‏کنند.

****
فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
سپس آدم از پروردگارش کلماتى دریافت داشت; (و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه او را پذیرفت; چرا که خداوند توبه‏ پذیر و مهربان است.

قائم آل محمد در کلام معصومین (علیهم السلام)

به نام خدا

۱-پیامبر اعظم (صلی الله علیه و اله وسلم):
ابشروا بامهدی، رجل من قریش من عترتی، یخرج فی اختلاف من الناس و زلزال فیملا الارض قسطاً وعدلاً کما ملئت ظلماً و جوراً(۱)
شما را مژده می دهم به مهدی، مردی قریشی از خاندان من، در روزگاری که مردم گرفتار اختلاف و تزلزل هستند سر بر می دارد و زمین را از عدل و داد پر می کند همان طور که با جور و ستم پر شده است.

۲-حضرت علی (علیه السلام):
انتظروا الفرج و لا تیاسوا من روح الله فان احب الاعمال الی الله عزوجل انتظار الفرج.(۲)
به فرج و گشایش الهی امیدوار باشید و از کمک های خداوند نا امید نشوید که بهترین اعمال نزد خداوند انتظار فرج است.
و لو قد قام قائمنا لانزلت السماء قطرها و لاخرجت الارض نباتها، حتی تمشی المراه بین العراق الی الشام لا تضع قد میهاء الا علی النبات.(۳)
هرگاه قائم ما قیام کند آسمان بارانش را می بارد و زمین گیاهانش را می رویاند ،تا جایی که زنی از عراق تا شام راه می پیماید و جز بر گیاه قدم نمی گذارد.

۳-امام صادق(علیه السلام):
من مات منتظراً لهذا الامر کمن کان مع القائم فی فسطاطه لا بل کان بمنزلة الضارب بین یدی رسول الله صلی الله علیه و آله بالسیف.(۴)
هر کس در حال انتظار این امر (ظهور)بمیرد، مانند کسی است که با قائم (علیه السلام) در خیمه او باشد؛ نه! بلکه کس که در کنار پیامبر خدا شمشیر زند.

۴-امام کاظم (علیه السلام):
لو کان یکم عده اهل بدر لقام قائمنا.(۵)
اگر در میان شما به تعداد اهل بدر وجود داشت، قائم ما قیام می کرد.

۵-امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف):
اما وجه الانتفاع بی فی غیبتی فکا لانتفاع بالشمس اذا غیبها عن الابصار السحاب و انی لامان لاهل الارض کما ان النجوم امان لاهل السماء.(۶)
چگونگی بهره مند شدن ازمن در روزگار غیبتم، همچون بهره مند شدن از خورشید است،آن گاه که در پس ابر از دیدگان پنهان شود. من مایه امنیت زمینیانم، همچنان که ستارگان مایه امنیت آسمانیان هستند.

پی نوشت :

۱-میزان الحکمه، محمدی ری شهری، ترجمه: حمیدرضا شیخی،ج ۱،ص۳۳۴٫
۲-بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳٫
۳-همان، ج۱۰، ص ۱۰۴٫
۴-امام صادق (علیه السلام)، همان ص ۳۴۴٫
۵-همان، ترجمه: حمید رضا شیخی، ج۱، ص ۳۴۶٫
۶-همان، ص ۳۴۸٫
منبع:اشارات، شماره ۱۲۳

برگرفته از سایت :راسخون

منبع: عصر انتظار

مراقب حاضر

به نام خدا

نویسنده: فاطمه کارشناس
به عقیده شیعه، با توجه به دلایل نقلی موجود، امام بر اعمال و احوال همه آفریدگان خدا، چه در روز زمین و چه در آسمان ها و منظومه ها، آگاهی دارد.
رمیله می گوید: «در زمان امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) سخت بیمار شدم؛ تا آنکه در روز جمعه، قدری احساس سبکی کردم. با خود گفتم بهتر از هر چیز این است که آبی بر روی خود بریزم و نماز را به جماعت و امامت حضرت امیرالمؤمنین اقامه کنم. همین کار را کردم. وقتی حضرت بالای منبر رفت، حال من دوباره بد شد. وقتی امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) از مسجد برگشت و داخل جایی به نام «قصر» شد، من هم همراه ایشان داخل شدم. ایشان به من فرمود: ای رمیله! دیدم به خودت می پیچیدی. گفتم: بلی، داستان بیماری خود را برای ایشان تعریف کردم. ایشان فرمود: ای رمیله! هیچ مؤمنی بیمار نمی شود مگر اینکه ما هم به خاطر بیماری او بیمار می شویم وغمگین نمی شود مگر آنکه ما هم در غم او، غمگین می شویم و دعایی نمی کند مگر آنکه به دعای او آمین می گوییم و سکوت نمی کند مگر آنکه مابرایش دعا می کنیم.

امامت و خردسالی.

به نام خدا

نویسنده:حجت الاسلام خدامراد سلیمیان

امامت، به معنای پیشوایی، پیشروی و رهبری است. امام نیز به معنای پیشوا، پیشرو، مقتدا،[۱] قیّم، مصلح، الگو، راه اصلی و راهنما است. کسی یا چیزی که از آن پیروی شود، انسان باشد یا کتاب یا چیزی دیگر، به حق باشد یا بر باطل، امام است.[۲] ریشه این واژه «ا‌مم» و به معنای قصد یا قصد با توجه خاص است. این معنا در همه مشتقات آن محفوظ است. امام نیز کسی است که همواره مقصود و هدف حرکت و تلاش دیگران قرار گیرد؛ گرچه با اختلاف موارد و قصدکنندگان و جهات و اعتبارات، گوناگون می‏شود؛ مانند امام جمعه و جماعت، امام هدایت و امام ضلالت.
برخی کامل‏ترین تعریف را ریاست بالاصاله عمومی در امر دین و دنیا در دار تکلیف می‏دانند که عموم مردم را به حفظ مصالح دین و دنیایشان ترغیب و از آنچه به حال آنان زیانبار است منع کنند.